مختصری از چگونگی تربیت اسب ها ( horses training )

شاید نقطه شروع بهره وری از یک اسب با آماده کردن او برای پذیرش فرامین مختلف، پذیرش زین و برگ و همین طور سواری دادن به سوارکار خود باشد. برای تحقق چنین اهدا فی معمولا حیوان باید به لحاظ رشد عقلی به حدی رسیده باشد که قادر به درک دستورات بوده و ضمنا به لحاظ جثه نیز در شرایط مناسبی قرار داشته باشد.
عموم تربیت کنندگان ترجیح می دهند حیوان را در سنین جوانی تربیت کنند، زیرا به تجربه دریافته اند اسب های با سنین بیشتر مشکلات عدیده ای را هم برای خود و هم برای مربی ایجاد می نمایند. سن مناسب جهت تربیت حیوان به عوامل مختلفی مثل نژاد اسب ( برخی اسب ها بسیار دیر بالغ می شوند)، جثه حیوان و شرایط روحی و رفتاری او دارد.
باید به این نکته نیز توجه نمود که چون اولین امکان حضور اسب ها در مسابقات اسبدوانی سن دو سالگی آن ها می باشد، لذا مربیان با تجربه با برنامه ریزی مناسب و زمانبندی شده اگر قصد شرکت دادن اسب را در این سن در مسابقات دارند باید از حدود ماه های شانزدهم به بعد کار جدی را روی حیوان شروع کنند.
البته بسیاری از مالکین ممکن است ترجیح بدهند اسب را در سن 3 سالگی وارد میادین مسابقه نمایند و به این ترتیب فرصت بیشتری را به حیوان داده و عملا امکان رشد مناسب تر حیوان را فراهم می آورند.
تربیت اسب های پرش و یا درساژمعمولا از سنین 4 و 5 سالگی به بعد عملا امکان پذیر است.

منظور از تربیت اسب
منظور از تربیت اسب آن است که سواریش مطبوع، آسان و دلچسب شود. زمانی سواری یک اسب آسان و مطبوع خواهد بود که اسب کاملا متعادل باشد. در حقیقت با تربیت و آموزش اسب های جوان با تکنیک های خاصی تلاش می شود این تعادل به صورت پایدار و مستمر حاصل شود. پس از این مرحله، اسب به هر منظور و هدفی که پرورش داده شده و تربیت شود باید بیاموزد که مطیع شوار خود باشد، یعنی به کوچکترین اشاره دست و یا ساق پا، نسبت به اجرای فرامین صادره بی درنگ اقدام نمیاد.


بنابراین اسب تربیت شده اسبی است که:

1. کاملا متعادل و استوار باشد و به دست سبک باشد و وزن را به قسمت خلفی منتقل کند.

2. کاملا آرام و ملایم بوده و در عین حال قوه محرکه مناسبی داشته باشد.

3. روش های مختلف گام برداشتن را کاملا طبیعی و مناسب انجام دهد.

4. نسبت به محیط اطراف هوشیار بوده و از کار و تمرین خوشحال به نظر برسد
.
5. در اجرای حرکات، سر و گردن را کاملا جمع نگه داشته باشد.

6. حرکاتی را که سوار از او می خواهد به صورت صحیح و بدون این که نافرمانی از خود نشان دهد، انجام دهد.


دکتر مسعود خلیلی
گردآوری: hsoonheb